13. Prom (Part I)

 Mój budzik zadzwonił w piętek rano, a ja jęknęłam. Dzisiaj był dzień, którego obawiałam się najbardziej; bal. Lance skończył pytać Zoey czy będzie jego partnerkę, podarowując jej mój bilet, a ja nie byłam nawet w stanie znaleźć dla siebie partnera, więc postanowiłam porzucić to.

Kiedy Chelsea dowiedziała się o Lancie i mnie, zwariowała. Powiedziałam jej, że nie byłam gotowa jeszcze o tym rozmawiać, a ona w pełni to zrozumiała. Spędziłam cały weekend na decydowaniu co powiedzieć Chelsea zanim Lance to zrobi, ale miałam pustkę w głowie.

Byłam gotowa na mój ostatni piątek w szkole, chwytając mój plecak i schodząc po schodach. Moja mama była w pracy, więc z góry założyłam, że Jim spał. Weszłam do kuchni i podskoczyłam, gdy zobaczyłam jego sylwetkę siedzącą na stole.

-Przestraszyłeś mnie. – warknęłam, niedbale wrzucając butelkę wody do torby.

-Hmm. – Jim mruknął. Spojrzał na mnie, co sprawiło, że poczułam się niekomfortowo.

-Zatem, idę do szkoły. – mruknęłam, odwracając się.

-Wiem, że wiesz Alyssa. – Jim zawołał.

Zastygłam w miejscu, niepewna co powiedzieć. – Wiem co? – postanowiłam zgrywać niewinną.

-Nie jestem głupi. I nie jestem też tobą.

Wzięłam głęboki wdech. – Idę do szkoły. Bye.

Chelsea stała przy szafce, gdy zbliżałam się do niej, a smutek był widoczny na jej twarzy. – Nie mogę uwierzyć, że nie idziesz na bal.

-Przepraszam, Chelsea. – wzruszyłam. - Ale będziesz miała Justina. Nie będziesz nawet o mnie pamiętać.

-Żartujesz sobie? Będę musiała siedzieć z przyjaciółmi Justina. Poważnie, nie chcę mieć doczynienia z sukami Zoey przez całą noc.

-Przepraszam. – mruknęłam.

-Zatem, bal jest oficjalnie spierdolony, a nawet się jeszcze nie wydarzył. Do zobaczenia później. – Chelsea westchnęła, odchodząc.

-Alyssa. – Lance powiedział przechodząc za mną. Pochylił się w dół do mojego ucha. – Tick Tock.

Zerknęłam na jego tył kiedy odchodził. Wiedziałam, że w mniej niż 24 godziny już nie będę miała najlepszej przyjaciółki.

Po szkole, leżałam na łóżku i gapiłam się w sufit. Był to ostatni dzień szkoły, a rozdanie dyplomów było we wtorek rano. Co się po tym stanie? Chciałabym wyjechać do college, zostawiając tym samym moją mamę, z którą zaczęłam odbudowywać relację.

-Skarbie. – moja mama delikatnie zapukała w moje drzwi. Uśmiechała się. – Ktoś tu jest, by się z tobą zobaczyć.

 Moja mama zeszła z drogi, a Chelsea przepchnęła się, wskakując na moje łóżko. – Cześć suko.

-Co ty tutaj robisz? Nie powinnaś przygotowywać się na bal?

-Myślisz, że mogłabym pójść na bal bez mojej najlepszej przyjaciółki na całej planecie? – odsłoniła mi duży żółty kawałek papieru i rzuciła nim we mnie.

- Bilet na bal? To kosztuje około 40 backsów. (około 120 zł w przeliczeniu)

-Justin zapłacił za połowę. Powiedział, że nie chce aby nasz pakt był zrujnowany z powodu Lanca. Brzmiał jakby rzeczywiście chciał abyś tam była.

Westchnęłam. – Oczywiście, że on. Bardzo Ci dziękuję, Chels, ale nie mogę tego wziąć. Oddam Wam każdego centa, przysięgam.

-Co masz na myśli, mówiąc, że nie możesz tego przyjąć?

-Nawet nie mam sukienki, Chels. Nie mogę tak po prostu pokazać się w starych rzeczach. – westchnęłam.

-Myślę… – moja mama oparła się plecami o framugę drzwi, uśmiechając się. - … że mam coś co możesz założyć.

-Yay! – Chelsea zapiszczała. – Okey, idę do domu przygotować się. Mam te denerwujące rzeczy na imprezę w domu Zoey, ale spotkamy się przed hotelam gdzie będzie bal, okey?

-Um, okey. – przełknęłam ślinę. Oczywiście, Chelsea była w to bardziej zaangażowana niż ja. Praktycznie przeskoczyła schody i wyszła przez frontowe drzwi skandując słowo „bal” wciąż i wciąż.

Moja mama zaprowadziła mnie do jej pokoju i weszła do swojej szafy wyciągając z niej długą, zieloną tkaninę. Moje oczy rozszerzyły się, gdy podała mi ją.

-Jest piękna. – moja mama pomogła mi się w nią ubrać, a ja spojrzałam się na siebie w lustrze. Sukienka była naprawdę oszałamiająca.

- Uwierzyłabyś mi, gdybym powiedziała Ci, że szłam w tej sukience do ślubu?

-Co? – zaśmiałam się, przebiegając rękę po zielonej tkaninie. – Ale ona jest zielona.

-Racja, oboje chcieliśmy mieć niespotykany ślub. Bóg wiedział, że nasz związek jest niezwykły. – wymamrotała. – W każdym razie, zobaczyłam tą sukienkę na wystawie w oknie pewnego dnia i wiedziałam, że to ta jedyna.

-Jest niesamowita mamo. Dziękuję Ci. – wyszeptałam, owijając swoje ramiona wokół niej. Wzięła głęboki wdech.

-Dobrze, co ty na to, że przygotujemy i wyślemy cię na bal? – uśmiechnęła się. Spięłyśmy moje głosy na górze, pozwalając moim czarnym lokom układać się w dół pleców. Po zrobieniu makeup’u, chodziłam wokół ganku podczas gdy moja mama szukała kluczy.

-Kochanie, uspokój się. – zaśmiała się, zakluczając frontowe drzwi.

-Prawdopodobnie, będę jedyną osobą bez pary. To nie najlepszy  pomysł. – westchnęłam, potrząsając swoimi dłońmi.

Mama chwyciła mój podbródek. – Wyglądasz pięknie. Zapamiętaj to i nie przejmuj się niczym innym.

Uśmiechnęłam się. – Dzięki, mamo.

-Cholera jasna! – Chelsea podbiegła do naszego auta kiedy z niego wyskoczyłam. Jej różowa sukienka wirowała, a obcasy uderzały o chodnik. – Wyglądasz niesamowicie! O mój Boże. Jestem taka zazdrosna.

-Żartujesz sobie? Wyglądasz świetnie. – odwróciłam się do mojej mamy. – Bye mamo. Tak bardzo Ci dziękuję za wszystko.

-Bawcie się dobrze dziewczyny. Kocham Cię, Alyssa.

Światła i kwiaty wypełniały korytarz. Moje serce łomotało gdy usłyszałam głośno muzykę dochodzącą z hotelu.

-Zoey porzuciła swoje dopasowane suki kiedy zobaczyła, że Justin rzeczywiście przyszedł ze mną, natomiast  ty nie przyszłaś. Zgaduję, że miała nadzieję że będzie mogła ocierać się o Lanca przed twoją twarzą. Jestem ciekawa jak zareaguje na to jak gorąco wyglądasz. – Chelsea przewróciła oczami.

-Nie rozmawiałaś z Lancem, prawda? – zapytałam nerwowo.

-Nie, dlaczego? – Chelsea pociągnęła za otwarte drzwi. Muzyka była tak głośna, że można było ledwo cokolwiek usłyszeć.

-Nieważne. – potrząsnęłam głową. Chelsea chwyciła moją dłoń, ciągnąc mnie przez tłum tańczących słodkich nastolatków. Justin siedział sam przy stole, opierając swój policzek na dłoni, wyglądając na znudzonego.

-Zobacz kogo znalazłam. – Chelsea zachichotała.

Justin spojrzał w górę i zrobił to powtórnie. Jego oczy poszerzyły się, a usta rozchyliły. – W-wow. – zająknął się. – Wyglądasz…niesamowicie.

-Dzięki. – uśmiechnęłam się. – Też nie wyglądasz źle.

-Aww. – Chelsea zapiszczała. – Jesteście coraz dalej.*

Justin i ja zakaszlaliśmy niezręcznie, a ja posłałam jej fałszywy uśmiech. Partner Chelsea z biologii, Brian, podbiegł do nas. Jest on jej przyjacielem w holowaniu auta.

-Chelsea, chodź zatańcz z nami. – wykrzyczał przez muzykę. Chelsea odwróciła się do nas.

-Będę zaraz z powrotem. Idźcie zatańczyć i dobrze się bawcie. – uciekła, zostawiając mnie sam na sam z Justinem.

-Jest bardzo podekscytowana. – powiedział Justin, tworząc rozmowę.

-Hmm, czekałyśmy na ten bal całe nasze życie. Tak przy okazji, to dziękuję Ci za bilet. Naprawdę to doceniam.

-Cóż, tak  jak powiedziałaś, czekałyście na tą noc całe wasze życie. Wiem też, że w pewnym sensie to wszystko to moja wina.

-Nie wszystko jest z twojej winy. – potrząsnęłam głową. – Ja również jestem winna. Zaplątałam się w swojej sieci kłamstw i wszystko wyszłoby na jaw prędzej czy później.

Justin ciężko westchnął. – Więc, otrzymamy dyplomy w mniej niż 96 godzin. Nie chcę żeby między nami były złe stosunki. Więc rozejm? – trzymał swoją rękę wyciągniętą w moją stronę.

-Rozejm. – uśmiechnęłam się, potrząsając jego ręką tak samo jak on moją.

-Wiem, że ominęły mnie twoje urodziny. Przepraszam za to. Spóźnione wszystkiego najlepszego. – uśmiechnął się. – Jesteś osiemnastolatką? Cholera, to staro. Czy to jest siwy włos? – chwycił kosmyk moich włosów.

-Zamknij się do cholery. – strzepnęłam jego dłoń, śmiejąc się.

-Więc co to jest za sprawa z Lancem? – zapytał Justin.

-Cóż…to bardzo długa historia. Naprawdę, nie chcę dzielić się nią w tej chwili.

-Oh, okey. Zatem, gdy będzie potrzebowała kogokolwiek do pokonania go, daj mi znać.

Zaśmiałam się. – Dzięki, Bieber.

-Cóż, jeśli to sprawi, że poczujesz się odrobinę lepiej, on zdecydowanie obniżył się w wyborze dziewczyn.

-Co masz na myśli? – mój uśmiech poszerzył się.

Justin pochylił się do mnie. – Ponieważ na tej sali nie ma ani jednej dziewczyny, która wygląda tak pięknie jak ty.

*chodzi o to, że robią postępy w swojej znajomości

~~*~~

Hello misiaczki! :) SUPRISE! Zamiast jutro, dodaję dzisiaj.
I jak się podoba nowy rozdział? 

Od tego momentu może być już tylko lepiej. Albo i nie.

Lubię trzymać Was w napięciu. *złowieszczo się śmieje*

Chciałabym Was również zaprosić na moje nowe opowiadanie własnego pomysłu:

Chłopak z sąsiedztwa.

Zostawiam Wam również link do traileru. 

KLIK

Poszukuje również osoby do wykonania szablonu.
Jeśli jesteś chętny/znasz taką osobę/polecasz jaką szabloniarnie napisz do mnie.
Kontakt znajdziecie w zakładce "Kontakt"

Do następnego!

Czytasz = Komentujesz

Much love, Paulla. <33 :)