02."I'll Be Quick"

 *Alyssa*

-A ty gdzie się wybierasz? – moja mama oparła się o drzwi naprzeciwko mnie, krzyżując ręce.

-Na zewnątrz. – oczywiście.

Była piątkowa noc, nareszcie. Weekend przyszedł wystarczająco szybko po stresującym tygodniu, jaki miałam. Cztery egzaminy, trzy starcia z moją mamą i jeszcze więcej starć niż mogłabym zliczyć, z moim dupkowatym ojcem. Skończyło się to spotkaniami z Justinem codziennie po szkole i dwa razy, podczas lunchu.

Byłam obrzydzona.

-To jest mój wolny wieczór. Powinnaś zostać. – powiedziała moja mama. Brzmiało to prawie jak błaganie.

-Nie anuluje moich planów, ponieważ postanowiłaś zostać raz w domu.

-Gdzie idziesz?

-Jak już powiedziałam, na zewnątrz. – wzruszyłam ramionami, kontynuując prostowanie moich włosów.

-Z Chelsea? – naciskała.

-Któż innym? – warknęłam. – Mamo, mam siedemnaście lat. Nie musisz monitorować co robie i gdzie idę.

-J-Ja po prostu nie chcę być sama dzisiejszej nocy.

-Masz Jima, swojego męża. – powiedziałam, wytykając jej, jak bezsensownie brzmiała.

-Wiem, ale-.

-Ponadto, zawsze zostawiasz mnie z nim samą. On nie jest moim obowiązkiem, jest twoim. Radź sobie z nim. – zgarnęłam moją torebką, kiedy ktoś zatrąbił na zewnątrz. – Idę do centrum handlowego, nie czekaj na mnie.

Otarłam się o nią, i zbiegłam po schodach. Jim zawołał mnie ,abym przyniosła mu kolejnego drinka, lecz zignorowałam go, szczęśliwa, że mogę wydostać się z domu, i zaczerpnąć trochę świeżego powietrza. Ukończenie szkoły mogło przyjść odrobinę wcześniej. Były powody, dla których zdecydowałam się, iść do college trzy godziny od domu. W ten sposób, nie było powodu abym wracała do domu, jedynie, że byłam do tego zmuszona.

-Cześć wspaniała. – Chelsea, przywitała się, kiedy wsiadłam do jej samochodu. – Twoja mama jest naprawdę w domu?

-Niestety. Zachowuje się naprawdę dziwnie. Nawet nie jest w tym samym pokoju, co mój ojciec. Praktycznie błagała mnie, abym została dziś w domu.

-Nie mam jej tego za złe. Kto chciałby z nim zostać, sam na sam? Ale myśląc w tym kierunku, w mniej niż dwa miesiące, za mniej niż dwa miesiące, nie będzie to nasz problem.

Zaśmiałam się. – Nasza dwójka, na własną rękę w collegu.

-Nie są na nas gotowi.

Dojechałyśmy do centrum, a Chelsea od razu zaciągnęła mnie do cukierni. Złapała extra-dużą torbę, podczas gdy ja mniejszą, i zaczęłyśmy wypełniać je słodyczami.

-Więc mój tata dał mi trzydzieści dolców, i było podobnie ‘Lepiej nie wydaj tego na słodycze, tak jak ostatnim razem’ ,a ja na to ‘Nie będę nawet w stanie’ ,ale teraz, kiedy o tym wspomniałam…- spojrzała na mnie, i westchnęła. – Alyssa, słuchasz ty mnie w ogóle?

-Huh? Oh, zobacz. Ty masz zwyczaj mówienia za dużo, natomiast ja mam zwyczaj nie słuchania cię. – Uśmiechnęłam się.

Dała mi sztuczny uśmiech. – Hahaha, ty suko.

-Hey, to nie jest Lance? – wskazałam, przez sklep. Stał sam niedaleko wyjścia, ręce wsadził do kieszeni, rozglądając się po sklepie.

-Och, tak. – Chelsea machnęła ręką w powietrzu, aby zwrócić jego uwagę. Uśmiechnął się i podszedł.

-Witam panie. – przywitał się. – Wow, Chelsea, niezła ilość cukierków.

-Hmm. Co tutaj robisz sam? – Chelsea zapytała, trzepocząc rzęsami. Parsknęłam śmiechem, a ona spojrzała na mnie.

-Uh, więc słyszałem, że wszyscy ze szkoły przebywają tu w piątki. Wspomniałem o tym mimochodem mojej mamie, i zamknęła dom, zmuszając mnie, abym tutaj przyjechał. Chce abym był bardziej społeczny.

-Aww. To takie słodkie. – Chelsea, gruchnęła głośno. Wywróciłam oczami, na to, jak żenująca potrafi być.  – Wspaniale, przyłącz się do nas. Zabawnie spędzamy razem czas.

-W tym, że to nie jest w ogóle zabawne. Chelsea gada, ja udaję, że słucham. Tak mniej więcej, działają te spotkania.

-Na szczęście dla ciebie, Chelsea. Jestem bardzo dobry, w udawaniu, że słucham. – powiedział, lecz Chelsea ponownie skupiła swoją uwagę, na cukierkach.

Skończyłyśmy zbierać słodycze i udałyśmy się do kasy. Chelsea skończyła płacąc dwadzieścia siedem dolarów, z jej trzydziestu.

-Myślałam, że jesteś na diecie. – zwróciłam jej uwagę. Machnęła ręką lekceważąco, przekopując swoje słodycze. Zawsze drażnił ją temat dotyczący jej wagi, i tak bardzo, jak próbowała, nigdy nie mogła utrzymać się diety. Zawsze zapewniałam ją, że jest perfekcyjna taka jaka jest, ale wtedy Zoey i jej armia suk, tworzyły komentarze i Chelsea praktycznie, głodziła się.

-Dlaczego uważasz, że potrzebujesz diety? – zapytał Lance, niewinnie. – Wyglądasz dobrze.

Chelsea zachichotała. – Okey, oficjalnie jesteś moim ulubieńcem.

Udawałam obrażoną. – Słucham?

-Sorry, Lyss. Zostałaś zastąpiona. – Lance roześmiał się, klepiąc mnie po ramieniu współczująco.

-Dostaniesz awaryjne tampony od Lanca? – zwróciłam uwagę. Chelsea przemyślała to, po czym potrząsnęła głową.

-Sorry Lance.

Zaśmialiśmy się w dwójkę, ale przerwaliśmy, gdy zderzyliśmy się głowami z suką.

-Aw, spójrzcie. Frajerki mają nowego przyjaciela. – Zoey zbliżyła się do nas. Była z Leą, dziewczyną z algebry. Za nimi był Justin, skupiając na mnie swój wzrok, obok był jego najlepszy przyjaciel, Ryan Butler. Przewróciłam oczami.

-Odpierdol się, Zoey.

-Och, język dziwaczko. – zwróciła się do Lanca. – Gdybym była tobą, nie chciałabym spędzać czasu, z tymi dwoma. Dlaczego nie przyszedłeś wychillować* z nami?

-Jest mi tutaj dobrze. – Lance, powiedział grzecznie. Justin zaśmiał się sarkastycznie, przewracając swoimi oczami. Spojrzał na mnie, jego oczy odtwarzały naszą rozmowę z innego dnia.

*FLASHBACK*

-Widziałem jak spotykasz się z tym nowym dzieciakiem.

-Więc?

-Nie lubię go. Nie lubię, gdy ludzie zabierają to, co należy do mnie.

*THE END OF FLASHBACK*

Przewróciłam oczami i odwróciłam wzrok. Spojrzałam na Chelsea, która patrzyła na podłogę, kurczowo trzymając torbę ze słodyczami.

-Wow, jesteś pewna, że potrzebujesz tych wszystkich cukierków, Chelsea? Mam na myśli, że zaczyna się sezon stroi kąpielowych. – Zoey uśmiechnęła się, patrząc wzrokiem bardzo dumnym z siebie. Jej przyjaciele zaśmiali się, w tym Justin. Chelsea wydała cichy szloch, wciskając mi swoją torbę z cukierkami, i uciekła w przeciwnym kierunku.

-Dlaczego jesteś taką suką, Zoey? – zadrwiłam. – Zostawcie nas do cholery w spokoju.

Chwyciłam rękę Lanca i poszliśmy w tą stronę co Chelsea. Znalazłam ją w damskiej toalecie, opierającą się o zlew. Lanc został za drzwiami, aby upewnić się, że nikt inny nie wejdzie.

-Wiem co sprawi, że poczujesz się lepiej. – wyłożyłam przed nią słodycze. – Trochę czekolady.

Chelsea, stłumiła szloch. – Nie powinnam. ‘To sezon stroi kąpielowych.’ O co jej kurwa chodzi?

-Dziewczyny takie jak ona, nie są pewne siebie. Dlatego czują potrzebę, aby ludzie czuli się, tak samo niepewnie jak one. Nie słuchaj jej, Chels. Jesteś w porządku, taka jaka jesteś. Jeśli czujesz się komfortowo sama ze sobą, wtedy to co Zoey Wilson o tobie myśli, nie powinno mieć znaczenia.

-Więc, dlaczego mówisz, że powinnam skończyć ze słodyczami?

-Wydałaś na nie dwadzieścia siedem dolarów. Jak najpierw pójdziemy do kawiarni, może dostaniesz trochę sałatki. – uśmiechnęłam się. Pociągnęła nosem i skinęła głową, rzucając mi się na szyję.

Wyszłyśmy z łazienki, a Lance uśmiechnął się do Chelsea.

-Wszystko w porządku? – zapytał. Skinęła głową, zarzucając na mnie rękę.

Szliśmy wzdłuż  centrum handlowego, gdy poklepałam się po kieszeniach, szukając mojego telefonu.

-Ach, do dupy. Zostawiłam mój telefon w aucie. Idźcie zająć miejsce. Spotkamy się tam.

-Jesteś pewna? Mogę iść z tobą. – Chelsea, zaoferowała.

-Nie, wy idźcie. Będę tam. – Machnęłam ręką, zgarniając klucze z ręki Chelsea, i odwróciłam się w kierunku parkingu. Szłam na zewnątrz w ciemności, mocno owijając się bluzą wokół  mojego ciała.

W końcu dotarłam do samochodu i otworzyłam drzwi. Szybko chwyciłam mój telefon, i odwróciłam się. Podskoczyłam, gdy zobaczyłam, że nie byłam sama. Justin stał, opierając się, o bagażnik samochodu, ze skrzyżowanymi rękami i grymasem na twarzy.

-Co do cholery, bro? – położyłam dłoń, na swoją klatkę piersiową. – Ja pierdole, przestraszyłeś mnie.

Nie powiedział nic. Zamiast tego, pochylił się do przodu, chwytając moją twarz, i praktycznie atakując mnie swoimi ustami.

Chrząknęłam i odepchnęłam go. – Justin, nie.

-Powiedziałam Ci, że nie lubię tego gościa. Dlaczego tu z nim jesteś?

-Nie wiedziałam, że potrzebuję twojej zgody, aby spędzić czas ze swoimi przyjaciółmi. Skoro o tym mowa, dlaczego nie wróciłeś z nimi? Nie jestem w nastroju.

Zrobiłam krok, aby bo wyminąć, lecz złapał mnie ponownie. – Przykro mi z powodu tego, co Zoey powiedziała.

Pozwoliłam mojej szczęce opaść. – Justin Bieber właśnie przeprosił?

-Zamknij się do cholery. To nie dzieje się często, lecz przekroczyła granicę. Twoja przyjaciółka , nie zasługuję na to.

-Dobrze, dzięki. Muszę iść. – lecz zostałam po raz kolejny zatrzymana.

-Co Justin? – zapytałam, poirytowana. Pchnął mnie znowu na samochód Chelsea, całując mnie ponownie. Poddałam się, póki nie usłyszałam, że wyciąga coś z kieszeni. Odepchnęłam go, po raz kolejny.

-Nie, Justin. Moi przyjaciele czekają.

-Więc, będę szybki. Proszę cię, Alyssa. – westchnęłam i pokiwałam głową, poddając się. Otworzył tylne drzwi i pchnął mnie na siedzenia. Szybko pozbyliśmy się naszych ubrań, i dobrze, co było dalej możecie domyślić się sami.

Poszłam do kawiarni, kiedy skończyliśmy. Serce biło mi szaleńczo. Zajęło nam około piętnastu minut, zanim ubraliśmy się ponownie i poszliśmy w swoją stronę. Wygładziłam moje ubrania, upewniając się, że wyglądają normalnie, a nie jakbym uprawiała seks. Co przypomniało mi o pewnej kwestii.

Właśnie uprawiałam seks, w aucie mojej najlepszej przyjaciółki.

Z kimś, kto godzinę temu, dał mi kolejny powód, aby go znienawidzić.

Co jest ze mną nie tak?

-Co się z tobą działo? – spytał Lance, gdy w końcu doszłam do restauracji. Usiadłam po drugiej stronie Chelsea, naprzeciwko wejścia.

-Um, nie mogłam znaleźć samochodu. – skłamałam.

-Dobrze, masz swój telefon? – spytała Chelsea.

Spojrzałam w dół, na swoje puste dłonie. – Musiałam zostawić go w domu.

-Oh, spoko. Zgłodniałam, jedzmy.

Kelnerka przyszła wziąć nasze zamówienia, natomiast Chelsea złożyła, całkiem duże zamówienie, zerknęłam w górę. Justin ominął restaurację, próbując okiełznać swoje dziki włosy. Zaśmiałam się. Wyglądał jak gówno, tak jak przeczuwałam.

Zjedliśmy nasze jedzenie i udaliśmy się w osobnych kierunkach. Chelsea wzięła numer Lanca, obiecując, że zadzwoni, gdy będziemy gdzieś wychodzić.

Kiedy dotarłyśmy do auta, wzięłam głęboki oddech, zanim wsiadłam. Miałam wszystkie swoje ubrania, i modliłam się do Boga, aby Justin wziął swoje.

-Czekaj, Lyss. Twój telefon jest właśnie tutaj. – Chelsea wzięła mój telefon, z podłogi samochodu i podała mi go. Moje oczy rozszerzyły się.

-Musiałam go przeoczyć. To był długi tydzień. Jestem wykończona. – zaśmiałam się nerwowo.

Chelsea zachichotała. – O, tak. Zapomniałam oddać ci twoją bluzę. Tutaj, trzymaj ją.

Odchyliła się, żeby sięgnąć coś z tylnego siedzenia, a ja uderzyłam się w czoło.

Głupia, głupia, głupia.

-Ew! – Chelsea pisnęła. – To obrzydliwe.

Podskoczyłam. – Co? Coś nie tak?

-Co to kurwa jest? – podniosła małe kwadratowe opakowanie. Było otwarte, puste.

-U-Uh, więc… - jąkałam się, niepewna co mam wiedzieć. Tu nie było nic do powiedzenia.

-James jest takim cymbałem. – westchnęła, pocierając czoło. James był jej bratem. – Pożyczył mój samochód w zeszłym tygodniu, i wrócił do domu naprawdę późno. Oczywiście, nie wie, jak pozbyć się dowodów.

Trzymała opakowanie, między dwoma palcami, i wyrzuciła je przez okno. Westchnęła, klaszcząc w dłonie. – Przykro mi, że musiałaś być tego świadkiem. Fuj, nie mogę uwierzyć, że on to zrobił. W moim samochodzie.

-Też nie mogę w to uwierzyć. – przełknęłam, swój ochrypły głos.

-Dobrze, pojedziemy do ciebie.

Przejechaliśmy do domu, przeważnie w milczeniu. Kiedy Chelsea, spytała się mnie, czy coś jest nie tak, odpowiedziałam, że jestem zmęczona szkołą i nie czuje się zbyt dobrze.

Podjechałyśmy pod mój dom, i pożegnałam się, obiecując, zadzwonić do niej rano. Naprawdę bolał mnie brzuch,

-Alyssa, czekaj. – powiedziała Chelsea, przez okno. Naprawdę chcę iść na górę, i położyć się do łóżka.

-Dziękuję, za to, że jesteś takim wspaniałym przyjacielem. Naprawdę doceniam wszystko, co dla mnie robisz. – uśmiechnęła się.

Uśmiechnęłam się również, moje serce skręciło się. – Ty również, Chelsea. Porozmawiamy jutro.

Podeszłam do frontowych drzwi, nie odwracając się. Zamknęłam cicho drzwi i oparłam się o nie, wzdychając.

-Alyssa? – zawołała, moja mama.

-Tak. – weszłam do salonu. Telewizor był włączony, a Jim był przytomny. Moja mama siedziała tak daleko od niego, na ile pozwalała jej kanapa.

-Dobrze się bawiłaś? – spytała.

-Yeah. – westchnęłam. – Bardzo dobrze. Dobranoc.

Gdy byłam w pokoju, zatopiłam się w poduszkach, powstrzymując chęć krzyknięcia.

Mam w sobie trochę, z dobrego przyjaciela.

*wychillować – odpoczywać, wyluzować. 

~~*~~

"Dzień dobry, kocham cię. Już posmarowałem tobą chleb." :)

Przepraszam za wszelkie błędy, ale rozdział nie do końca sprawdzony, gdyż tłumaczyłam go na szybko.

I jak wam się podoba? :) 

Pewnie jesteście zawiedzeni, że nie ma seksu zboczuchy. Hahaha, spokojnie, ja też. 

Zapraszam was do zakładki "Informowani" & "Wasze opowiadania".

Jeśli macie jakieś pytania to zapraszam tutaj.

A TERAZ NAJWAŻNIEJSZE.

Dziękuję wam za około 1000 wyświetleń oraz 13 komentarzy pod ostatnim rozdziałem.

JESTEŚCIE WSPANIALI ! <33 :)

Dzięki wiem, od 3 dni non stop się uśmiecham.

i trochę zaczyna boleć mnie twarz. Hahahah, nie, nic. ;D

Następny rozdział należy do Sandry, więc nie wiem kiedy się pojawi.

CZYTASZ = SKOMENTUJ

Much love, Paula. <33